Krytycy literaccy, historycy, zapaleni czytelnicy, a nawet ci okazjonalni, będą mieli różne opinie na temat tego, która powieść może być uważana za „najlepszą książkę wszech czasów”. Wydawnictwo Britannica wyłoniło 12 powieści, które z różnych powodów uznawane są za jedne z największych dzieł literackich wszech czasów. Przejrzyj tę listę, jeżeli szukasz literackich klasyków, które wywarły ogromny wpływ na kulturę, język i sposób, w jaki postrzegamy świat.
Wśród autorów są nazwiska, które na stałe wpisały się do historii literatury – takich, których twórczość analizuje się na uczelniach, omawia w szkołach i cytuje w popkulturze. Każda z tych książek pozostawiła po sobie ślad i wciąż inspiruje kolejne pokolenia pisarzy oraz czytelników.
Co ważne, lista Britanniki nie rości sobie prawa do ostateczności. To raczej punkt wyjścia do dalszych poszukiwań i dyskusji o tym, czym właściwie jest „wielka literatura”. Niezależnie od odpowiedzi – te 12 tytułów zdecydowanie warto znać.
12 tytułów, które zdefiniowały literaturę. Lista najlepszych książek w historii
„Kolor purpury” – Alice Walker
Celia, uboga i cierpiąca w milczeniu ofiara przemocy ojca, a następnie męża, odnajduje listy zaginionej siostry. Z nich dowiaduje się, że Nettie – po ucieczce z domu – wyjechała do Afryki, gdzie pracuje jako misjonarka. Więź, która łączy siostry staje się impulsem do opuszczenia męża i próby rozpoczęcia nowego życia.
„Dziwne losy Jane Eyre” – Charlotte Brontë
Osierocona dziewczyna przyjmuje posadę guwernantki w domu Edwarda Fairfaxa Rochestera. Z czasem oboje zakochują się w sobie. Niestety okazuje się, że Rochester ukrywa przed światem pewien mroczny sekret.
„Wszystko rozpada się” – Chinua Achebe
Słusznie nazywany ojcem literatury afrykańskiej, Achebe opowiada o swoim plemieniu. O czasach spokoju, hołdowania tradycji, które minęły bezpowrotnie. Opowiada o czasach, kiedy to w wiosce pojawili się misjonarze i kolonizatorzy. Biali, którzy narzucili swoją religię, podeptali tradycję. Okonkwo jest ambitny i silny. Jego życie jest dobre: ma posłuch u żon, plony u niego obfite, cieszy się powszechnym poważaniem. Kiedy pewnego dnia przypadkowo zabije współplemieńca, już nic nie będzie takie samo. Okonkwo musi opuścić wioskę na siedem lat. Przez ten czas wiele się tam zmieni...
„Pani Dalloway” – Virginia Woolf
Sto lat temu, w połowie czerwca 1923 roku, pani Dalloway wychodzi rano z domu, by kupić kwiaty na wieczorne przyjęcie. Jeszcze nie wie, że do Londynu przyjechał właśnie Peter Walsh, jej młodzieńcza miłość. Tego samego dnia Rezia Warren Smith prowadzi swojego męża Septimusa do doktora Bradshawa, w nadziei, że sławny lekarz poradzi coś na jego dziwny stan ducha. Losy bohaterów powieści splatają się niespodziewanie, szlaki ich wędrówek po Londynie przecinają się, każda postać jest widziana przez innych, każda też inaczej postrzega siebie, pozostałych i miasto. A w mieście panuje zwykły ruch, samochody i omnibusy tłoczą się na ulicach, w powietrzu samolot wypisuje dymem jakieś hasło. Big Ben wybija godziny. Londyn w piękny czerwcowy dzień – nowoczesna stolica świata, który optymistycznie ruszył naprzód, bo przecież dopiero co skończyła się wojna.
„Umiłowana” – Toni Morrison
Osiemnaście lat temu Sethe udało się uciec i od tego czasu nie jest już niewolnicą. Mieszka w Ohio wraz z córką Denver oraz teściową. Nie czuje się jednak wolna. Wciąż dręczą ją wspomnienia z poprzedniego życia, a jej dom nawiedza duch utraconego dziecka. To bezimienna córka Sethe, na której grobie wyryto tylko jedno słowo: Umiłowana.
„Don Kichot” – Miguel de Cervantes
Głównym bohaterem powieści jest Alonso Quixano, czyli tytułowy Don Kichote – wysoko urodzony mieszkaniec La Manchy, który zainspirowany lekturą rycerskich romansów postanawia zostać uosobieniem cnót charakteryzujących idealnego wojownika i wyrusza w podróż w poszukiwaniu przygód. Zakochany w fikcyjnej damie swego serca – Dulcynei z Toboso, postrzega rzeczywistość w zniekształcony sposób i toczy walkę z wyimaginowanymi wrogami, takimi jak wiatraki czy smoki.
„Niewidzialny człowiek” – Ralph Ellison
Ta wyrafinowana artystycznie groteska ukazuje doświadczenia bezimiennego, czarnoskórego narratora, zagubionego studenta na murzyńskiej uczelni na Południu, pracownika fabryki w Nowym Jorku, lewicowego działacza społecznego, który powoli zmierza ku samopoznaniu. Ellison w brawurowy sposób wyszydza wszelkie rozpowszechnione w USA stereotypy na temat wzajemnych odniesień ludzi odmiennych ras. Średnia ocen 6,8 6,8 / 10 Oceń książkę Dodaj do biblioteczki
„Droga do Indii” – Edward Morgan Forster
Panna Adela Quested przybywa do Czandrapuru, gdzie jej narzeczony, Ronny Heaslop, jest sędzią. Brytyjscy kolonizatorzy i ludność indyjska żyją tutaj pozornie w zgodzie, ale wystarczy iskierka, by wybuchł bunt. Wyprawa do legendarnych Grot Marabarskich – choć w prażącym słońcu, gdzie łatwo o halucynacje – wcale jednak nie zapowiadała niczego groźnego…
„Sto lat samotności” – Gabriel García Márquez
Miała to być pierwsza powieść Gabriela Garcíi Marqueza. Dzięki swym dziadkom znał od dziecka historię Macondo i dzieje rodziny Buendía, prześladowanej fatum kazirodztwa. Świat, w którym rzeczy nadzwyczajne miały wymiar szarej codzienności, zwyczajność zaś przyjmowana była jak zjawisko nadprzyrodzone; świat bez czasu, gdzie wiele rzeczy nie miało jeszcze nazw, był też jego światem. Potrzebował aż dwudziestu lat, by wreszcie spisać te rodzinne opowieści z całym dobrodziejstwem i przekleństwem odniesień biblijnych, baśniowych, literackich, politycznych; uświadomił nam, że „plemiona skazane na sto lat samotności nie mają już drugiej szansy na ziemi”.
„Wielki Gatsby” – F. Scott Fitzgerald
Opowiada historię Jaya Gatsby'ego, bogatego i tajemniczego mężczyzny, który próbuje odzyskać miłość swojej dawnej ukochanej, Daisy Buchanan, otaczając się blichtrem i organizując wystawne przyjęcia.
„Zabić drozda” – Harper Lee
Atticus Finch, adwokat i głowa rodziny, broni młodego czarnoskórego mężczyzny, oskarżonego o zgwałcenie biednej białej dziewczyny Mayelli Ewell. Prosta sprawa sądowa z powodu wszechpanującego rasizmu, urasta do rangi symbolu. W codziennej walce o równouprawnienie czarnych jak echo powraca pytanie o to, gdzie przebiegają granice ludzkiej tolerancji.
„Anna Karenina” – Lew Tołstoj
Anna Karenina wiedzie dostatnie, stabilne i nieco nudne życie u boku dużo starszego męża. Piękna młoda kobieta spełnia się jako matka, ale nie stroni też od przyjęć, jest uwielbiana na petersburskich salonach. Spokój znika wraz z pojawieniem się hrabiego Wrońskiego, który wprowadza w życie Anny namiętność, jakiej nigdy nie zaznała. I zniszczenie, którego nie da się cofnąć.