Clara Bow była amerykańską aktorką, która zyskała sławę w erze kina niemego w latach 20. XX wieku, a w 1929 roku przeszła do kina dźwiękowego. Występ w filmie „It” przyniósł jej światową sławę i przydomek pierwszej „It Girl”. Artystka tym samym stała się uosobieniem szalonych lat dwudziestych, w których uchodziła za symbol seksu. Choć była podziwiana, prywatnie przeżyła prawdziwy koszmar.
Dramatyczne życie Clary Bow
Clara Bow od najmłodszych lat musiała zmagać się z wielkimi problemami. Jej ojciec większość czasu spędzał poza domem, natomiast matka cierpiała na psychozę i epilepsję. Miewała przy tym napady szału, nie panowała nad sobą i zupełnie nie potrafiła zająć się dorastającą córką. To Clara, jako jedynaczka, musiała zajmować się swoją rodzicielką. Po latach wspominała: „Jako dziecko opiekowałam się moją matką, ona zaś nigdy nie opiekowała się mną”.
Kiedy miała 16 lat, Clara Bow oświadczyła rodzicom, że chce zostać aktorką. O ile ojciec podszedł do jej deklaracji z entuzjazmem, to matka stwierdziła, że wolałaby martwą córkę niż córkę-aktorkę. Co więcej, pewnej lutowej nocy w 1922 roku zakradła się do sypialni przyszłej gwiazdy i próbowała poderżnąć dziewczynie gardło. Nastolatce na szczęście udało się obudzić, odeprzeć atak i zamknąć rodzicielkę w pokoju, lecz wspomnienie tego dramatycznego zdarzenia wracało do Clary latami, przez co cierpiała później na bezsenność.
To nie koniec traumatycznych wydarzeń. Otóż kiedy matkę przyszłej aktorki skierowano na leczenie, według niektórych źródeł zaczął się do niej dobierać ojciec i w przypływie chorej żądzy zgwałcił własne dziecko. Matka Clary Bow finalnie zmarła w styczniu 1923 roku po gwałtownym ataku epilepsji. Na jej pogrzebie artystka wpadła w histerię – chciała wskoczyć do grobu, a zgromadzoną rodzinę zaczęła wyzywać od hipokrytów, zarzucając im, że nie pomogli jej mamie za życia.
Rodzinny dramat nie przeszkodził jednak Clarze w zrealizowaniu marzenia o wielkiej aktorskiej karierze. Do 1933 r. zagrała łącznie w ponad pięćdziesięciu filmach, z których do najważniejszych zalicza się „Tańczące matki”, „Mantrap”, „Rough House Rosie”, „It” i „Skrzydła”. W okresie swojej największej popularności otrzymywała 45 tysięcy listów od wielbicieli miesięcznie, a reżyserzy uważali jej obecność w swoich filmach za gwarancję sukcesu. Nie dała się wepchnąć w żadne sztywne ramy, kpiła z zasad. „W Hollywood traktują mnie jak dziwaczkę. Jestem świruską, ponieważ jestem sobą” – mówiła.
Wejście kina w epokę dźwięku odbiło się na zdrowiu psychicznym Clary Bow, która zaczęła coraz częściej sięgać po środki uspokajające. Co więcej, jej problemy finansowe i podejrzenia o liczne romanse były pożywką dla prasy plotkarskiej, co sprawiło, że miała 25 lat, gdy pierwszy raz trafiła do szpitala psychiatrycznego. Trzy lata później całkowicie zniknęła z życia publicznego i wyszła za aktora Rexa Bella, któremu urodziła dwóch synów. Wspólnie założyli ranczo w Nevadzie i otworzyli kawiarnię „It” przy Hollywood Boulevard w Los Angeles, którą zamknęli w 1943 roku.
Gdy w 1949 r. trafiła ponownie do szpitala psychiatrycznego, lekarze zdecydowali się na zastosowanie terapii elektrowstrząsami, zanim zdiagnozowali u niej schizofrenię. Jak napisał w jej biografii David Stenn, Bow nie chciała słuchać lekarzy, którzy zalecili jej leczenie, więc opuściła szpital. Nie zdecydowała się wtedy na powrót do rodziny i zamieszkała w parterowym domku w Culver City w Kalifornii, z którego praktycznie nie wychodziła. Po raz ostatni pojawiła się publicznie na pogrzebie swojego męża Rexa Bella, który zmarł 4 lipca 1962 roku w Las Vegas. Sama przeżyła go zaledwie o trzy lata. Zmarła na atak serca 27 września 1965 roku w Culver City w wieku 60 lat.
Czytaj też:
Skandal szpiegowski zniszczył karierę legendy PRL-u. „Wydawała się strzępem człowieka”Czytaj też:
Gwiazda PRL-u gorzko o zmianach we współczesnym kinie. „Trochę szkoda”Czytaj też:
Aktorka została pochowana wbrew jej woli. Zmarła z powodu wygłodzenia