Hanka Ordonówna zachwycała publiczność swoim talentem i charyzmą. Jednak za blaskiem sceny kryły się osobiste tragedie i skandale aktorki, które wstrząsały opinią publiczną. Zdradzona przez ukochanego, próbowała odebrać sobie życie, a jej późniejszy związek z hrabią Michałem Tyszkiewiczem również wzbudzał kontrowersje. Aresztowana podczas II wojny światowej, trafiła na Pawiak, gdzie cudem uniknęła śmierci. Jej losy były naprawdę burzliwe.
Hanka Ordonówna: Skandale i dramaty życia prywatnego legendy polskiej sceny
Hanka Ordonówna, a właściwie Maria Anna Pietruszyńska, urodziła się 4 sierpnia 1902 roku w Warszawie. Swoją karierę rozpoczęła w 1918 roku, szybko zdobywając uznanie jako piosenkarka, tancerka i aktorka. Jej występy w kabarecie Qui Pro Quo przeszły do historii, a utwory takie, jak „Miłość ci wszystko wybaczy” stały się nieśmiertelnymi przebojami.
Jednak życie prywatne Ordonówny było także pełne dramatów. W młodości związała się z Fryderykiem Jarosym, reżyserem i dyrektorem teatralnym. Ich relacja zakończyła się, gdy przyłapała go na zdradzie z tancerką Stefanią Górską. Później bez pamięci zakochała się w Januszu Sarneckim. Po tym, jak ją porzucił, Ordonówna próbowała odebrać sobie życie strzałem z pistoletu w głowę, co pozostawiło na jej ciele trwałą bliznę.
W 1931 roku Ordonówna wyszła z kolei za mąż za hrabiego Michała Tyszkiewicza, zastrzegając, że nie zrezygnuje z kariery. Arystokrata się na to zgodził. Jego rodzice byli z tego powodu zdumieni, bo według nich syn popełniał mezalians. Mimo to, Tyszkiewicz wspierał karierę żony, a ich małżeństwo przetrwało wiele prób.
Następnie, podczas II wojny światowej, Ordonówna została aresztowana i osadzona na Pawiaku. Do jej zatrzymania doszło po spotkaniu z Igo Symem, konfidentem Gestapo. Istnieją również teorie, że powodem aresztowania był protest artystki przeciwko wyświetlaniu hitlerowskiego filmu o zajęciu Warszawy lub odmowa występów w okupacyjnym teatrze. Ordonówna uniknęła śmierci, dzięki interwencji męża. Gdy on został zatrzymany, ona robiła wszystko, by go uratować.
Później została zesłana do Uzbekistanu, gdzie pomagała polskim sierotom. Szukając pomocy dla dzieci, odnalazła męża, który został szefem polskiej placówki opieki społecznej. Zmarła 8 września 1950 roku w Bejrucie na tyfus. Jej życie, pełne sukcesów i tragedii, pozostaje symbolem burzliwych losów artystów tamtych czasów.
Czytaj też:
Nie żyje pierwsza Polka nagrodzona Złotą Palmą. „Wybitna aktorka”Czytaj też:
Romans z Polakiem zniszczył egzotyczną aktorkę. „Nie umiała się odnaleźć”