Podczas 92. ceremonii wręczenia Oscarów w 2020 roku jego film „Parasite” otrzymał cztery Oscary, w tym w najważniejszej kategorii – dla najlepszego filmu, pokonując takie hity jak „Joker”, „1917”, czy „Pewnego razu w... Hollywood”. „Parasite” przeszedł do historii, ponieważ jest to pierwszy południowokoreański film, który zdobył statuetkę w kategorii głównej oraz pierwszy nagrodzony za reżyserię. „Parasite” to także pierwszy w historii film nieanglojęzyczny, który otrzymał Oscara w kategorii głównej. Wcześniej „Parasite” został nagrodzony m.in.: Złotym Globem dla najlepszego filmu zagranicznego, Złotą Palmą w Cannes za najlepszy film, Critics Choice dla najlepszego reżysera i za najlepszy film zagraniczny czy nagrodą Amerykańskiej Gildy Aktorów Filmowych dla najlepszego filmowego zespołu aktorskiego.
Wcześniej reżyser stworzył już kilka nagradzanych obrazów, w tym m.in. „Okję” dla Netfliksa, thriller sci-fi „Snowpiercer: Arka przyszłości” czy świetnie przyjęty przez krytyków film „Szczekające psy nie gryzą”. Poniżej mamy dla was pełną listę jego obrazów.
„Szczekające psy nie gryzą” (2000)
Yoon-ju nie może znieść ciągłego szczekania mieszkających w jego bloku psów i decyduje o tym, by je porywać. Jedna z jego sąsiadek stara się uratować zwierzęta.
„Zagadka zbrodni” (2003)
W małym miasteczku dochodzi do serii morderstw młodych kobiet. Detektyw z Seulu przy pomocy miejscowej policji szuka sprawcy.
„The Host: Potwór” (2006)
Córka sklepikarza z Seulu zostaje porwana przez tajemniczego potwora ukrywającego się w pobliskiej rzece. Ojciec dziewczynki postanawia wraz z rodziną zapolować na monstrum.
„Snowpiercer: Arka przyszłości” (2013)
W roku 2031 pasażerowie pociągu są jedynymi ocalałymi ludźmi na Ziemi.
„Okja” (2017)
Młoda dziewczyna ryzykuje życie, chcąc powstrzymać międzynarodową korporację przed schwytaniem jej najlepszego przyjaciela, gigantycznego stworzenia o imieniu Okja.
„Parasite” (2019)
Trzymająca w napięciu opowieść, w której czworo ludzi bez przyszłości wpada na pomysł przekrętu doskonałego. Kierowca bez pracy, gospodyni bez domu, student bez kasy i dziewczyna bez perspektyw wspólnie stworzą perfekcyjny plan: jak w najkrótszym czasie stać się kimś i zająć miejsce bogaczy. W świecie, w którym liczy się tylko wydajność i sukces, przechytrzą system i zawalczą o siebie. Nawet, jeśli będzie to wymagało przekroczenia cienkiej granicy między tym, co jeszcze dozwolone, a tym, co absolutnie zabronione.
Jak zaczynał swoją karierę Joon-ho Bong?
Joon-ho Bong urodził się w Daegu w Korei Południowej 14 września 1969 roku. Ze względu na to, że jego ojcem był projektantem przemysłowym, profesorem sztuki na Uniwersytecie Yeungnam i kierownikiem wydziału sztuki w National Film Institute, od dziecka obserwował i inspirował się jego pracą. O tym, że będzie reżyserem, zdecydował w wieku 14 lat. Jako młody dorosły postanowił studiować socjologię. Na Uniwersytecie Yonsei był aktywnym uczestnikiem ruchu demokratycznego i często brał udział w wielu demonstracjach studenckich. W 1992 roku wrócił na studia po odbyciu obowiązkowej dwuletniej służby wojskowej. Wtedy założył uniwersytecki klub filmowy „Żółte Drzwi”, w ramach którego nakręcił swoje pierwsze obrazy, w tym krótkometrażowy „Looking for Paradise” czy „Baeksaekin”. W 1995 ukończył naukę.
Na początku lat 90. Bong ukończył dwuletni program w Koreańskiej Akademii Sztuk Filmowych. Tam nakręcił wiele filmów krótkometrażowych. Jego filmy dyplomowe „Incoherence” i „Memories in My Frame” były pokazywane na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Hongkongu i Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Vancouver.
Swój pierwszy fabularny film Joon-ho Bong nakręcił w 2000 roku. „Szczekające psy nie gryzą” w momencie premiery zyskał niewielkie zainteresowanie komercyjne, ale kilka pozytywnych recenzji od ostrych krytyków. Został zaproszony do sekcji konkursowej Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w San Sebastián w Hiszpanii i zdobył nagrody na Slamdance Film Festival i Hong Kong International Film Festival. Drugi film Bonga, „Zagadka zbrodni” (2003), znacznie większy projekt, został zaadaptowany ze spektaklu scenicznego skupionego na prawdziwym seryjnym mordercy, który terroryzował wiejskie miasteczko w latach 80. i nigdy nie został złapany. Obraz okazał się ogromnym sukcesem – przyciągał do kin tłumy i zyskał przychylne recenzje krytyków.
Czytaj też:
„Najmro. Kocha, kradnie, szanuje”. Ogrodnik i Więckiewicz w pierwszym zwiastunie filmu