We wtorek 23 września 2025 roku w wieku 87 lat zmarła Claudia Cardinale – poinformowała agencja Agence France-Presse. Aktorka odeszła w obecności dzieci w swoim domu w Nemours pod Paryżem.
Ikona światowego kina odeszła
Córka sycylijskich emigrantów urodzona w Tunisie, która początkowo nie mówiła nawet po włosku, z czasem stała się ikoną światowego kina. Choć początkowo marzyła o karierze nauczycielki, a już jako 19-latka wygrała konkurs piękności. Na szczęście dla świata na festiwalu filmowym w Wenecji odkryli ją producenci.
Na dużym ekranie zadebiutowała jeszcze w latach 50., w krótkim metrażu René Vautiera, pokazanym na festiwalu w Berlinie. Przełom przyszedł w 1960 roku wraz z rolami w „Rocco i jego bracia” Luchina Viscontiego oraz w „Il bell’Antonio” Mauro Bologniniego. Wkrótce potem przyszły kolejne wielkie produkcje – „Lampart” i „8 i pół”. Hollywood otworzyło się przed nią dzięki „Różowej Panterze” Blake’a Edwardsa oraz „Pewnego razu na Dzikim Zachodzie” Sergio Leone.
Cardinale pracowała z największymi reżyserami Europy, takimi jak Federico Fellini, Luchino Visconti, Sergio Leone czy Werner Herzog. Na ekranie partnerowali jej Alain Delon, Marcello Mastroianni, Omar Sharif, Burt Lancaster czy Henry Fonda. Claudia Cardinale, obok Sophii Loren i Giny Lollobrigidy, należała do najjaśniejszych postaci złotej ery włoskiego kina. W sumie wystąpiła w ponad 90 filmach, a według niektórych źródeł nawet w ponad 170. Trudno spośród nich wybrać najlepsze, skoro większość z nich przeszła do historii kina. Są wśród nich psychologiczne dramaty i spaghetti westerny. Obrazy kultowe, które trafiły do masowego odbiorcy i nieco już zapomniane, kameralne perełki. Oto subiektywny wybór 10 tytułów, które na zawsze zapisały jej nazwisko w historii kina.
Top 10 filmów Claudii Cardinale
„Pewnego razu na Dzikim Zachodzie” (1968)
Arcydzieło Sergio Leone i jeden z najsłynniejszych spaghetti westernów. Claudia Cardinale wcieliła się w Jill McBain – wdowę, która w brutalnym świecie rodzącego się kraju walczy o ziemię i przyszłość. Film zachwyca epickim rozmachem, niezapomnianą muzyką Ennio Morricone i sugestywnym obrazem Ameryki przechodzącej cywilizacyjną rewolucję.
„Osiem i pół” (1963)
Psychologiczne dzieło Federico Felliniego, w którym Cardinale staje się uosobieniem marzeń i inspiracją dla reżysera Guido, przeżywającego kryzys twórczy. To film o poszukiwaniu sensu sztuki, tożsamości i wolności, opowiedziany językiem snów i surrealistycznych wizji.
„Lampart” (1963)
Monumentalny dramat historyczny Luchino Viscontiego, opowiadający o upadku sycylijskiej arystokracji w czasach Risorgimenta. Cardinale stworzyła tu niezapomnianą kreację Angeliki – pięknej i pełnej temperamentu córki dorobkiewicza, która staje się symbolem nowego porządku społecznego.
„Fitzcarraldo” (1982)
Werner Herzog w niezwykle widowiskowy sposób opowiedział historię irlandzkiego marzyciela, który zapragnął wybudować operę w amazońskiej dżungli. Cardinale wcieliła się w kobietę wiernie wspierającą jego szaloną wizję. To film o determinacji, obsesji i mierzeniu się z nieposkromioną siłą natury. Produkcja filmu trwała 12 lat, a samo kręcenie zdjęć 2 lata.
„Dziewczyna z walizką” (1961)
W poruszającym dramacie Valerio Zurliniego aktorka zagrała piosenkarkę porzuconą przez kochanka, która przypadkowo spotyka wrażliwego nastolatka. Delikatna, a zarazem dramatyczna relacja bohaterów stawia pytania o samotność, uprzedzenia i pragnienie bliskości.
„Różowa Pantera” (1963)
Lekka, pełna humoru komedia Blake’a Edwardsa z Peterem Sellersem w roli niezapomnianego inspektora Clouseau. Cardinale jako tajemnicza księżniczka wplątuje się w intrygę z kradzieżą słynnego diamentu. Film zapoczątkował jedną z najpopularniejszych serii komediowo-kryminalnych w historii kina.
„Rocco i jego bracia” (1960)
Visconti stworzył opowieść o sycylijskiej rodzinie, która przenosi się do Mediolanu w poszukiwaniu lepszego życia. Cardinale gra Nadię – kobietę rozdartą uczuciem do dwóch braci. To dramat o braterstwie, moralnych wyborach i cenie, jaką płaci się za ambicję i pożądanie.
„Dzień puszczyka” (1968)
Ekranizacja powieści Leonardo Sciascii, której akcja toczy się na Sycylii zdominowanej przez mafię. Cardinale występuje jako Rosa – żona zaginionego świadka, zastraszana przez przestępców. To mocny głos przeciwko zmowie milczenia i bezkarności mafijnych struktur.
„Zawodowcy” (1966)
Western Richarda Brooksa, łączący dynamiczną akcję i pełnokrwistych bohaterów. Cardinale wcieliła się w porwaną kobietę, którą grupa najemników próbuje uratować w Meksyku. Kino przygodowe w najlepszym, klasycznym wydaniu lat 60.
„Błędne gwiazdy Wielkiej Niedźwiedzicy” ("Sandra" 1965)
Psychologiczne kino Viscontiego, gdzie aktorka zagrała Lucię, kobietę wracającą z Ameryki do rodzinnego miasta. Powrót konfrontuje ją z bolesnymi wspomnieniami i rodzinnymi tajemnicami. Film staje się metaforą walki o tożsamość i próbą pogodzenia się z przeszłością.Czytaj też:
Nie żyje Claudia Cardinale. Była ikoną kina i wszystkich WłochówCzytaj też:
Claudia Cardinale przeżyła rodzinny dramat. Dopiero po latach się otworzyła