Co Panią zainspirowało do zrealizowania tego dokumentu?
Historia Leolida, młodego mieszkańca Madagaskaru, który zainspirował mnie swoją determinacją. W wieku 15 lat przeżył pożar swojej wsi w głębi Madagaskaru, co pozbawiło go domu rodzinnego. Postanowił dotrzeć do szkoły – pieszo, bez zapasów jedzenia, wody czy ubrań na zmianę. Po wędrówce bez przerw na sen dotarł do celu i ostatecznie wykształcił się na technika laboratoryjnego. Zyskał szansę na godne, lepsze życie. W opowieści o Leolidzie jak w lustrze odbijają się losy wielu innych młodych mieszkańców Madagaskaru.
Dlaczego warto obejrzeć film z Madagaskaru?
Ta wyspa ma podwójnego pecha: nie dość, że jest w czołówce najbiedniejszych krajów świata, to jeszcze wielu ludzi nie przyjmuje tego do wiadomości. Dlaczego? Bo w popkulturze wyspa ma status raju na ziemi. A tymczasem: taki sam tu raj, jak i pingwiny. Ponad jedna trzecia dzieci na Madagaskarze musi pracować, by mieć co jeść. Co drugie dziecko na prowincji jest niedożywione. Pokazujemy w filmie dzieci pracujące w kamieniołomie czy na wysypiskach śmieci.
Czy to jeszcze jest temat zdolny poruszyć widza z Globalnej Północy?
Wiem, że nie jest łatwo dotrzeć do odbiorcy z takim przekazem. Wszyscy już bywamy zobojętniali na los dzieci z krajów Afryki. Wszystkim nam rodzice powtarzali: zjedz choć mięsko, bo dzieci w Afryce umierają z głodu. Ze zdania mówiącego o największym skandalu współczesności, jakim jest głód na świecie, powstał wyświechtany zwrot frazeologiczny. Spróbuję więc inaczej.
Ostatnio do naszego współpracownika w pięćdziesięciotysięcznej miejscowości Mampikony (północ wyspy) przyszło pismo z lokalnego sądu, ostemplowane dwoma urzędowymi pieczęciami, z prośbą o użyczenie na dwa dni sądowi pary nożyczek. Wysokiego sądu nie stać na nożyczki! Skala biedy w tym kraju jest niewyobrażalna. Mamy pacjentów dorosłych ważących 37 kg czy półroczne dzieci ważące 3 kg. Nie wszystkich udaje się uratować.
Mówi Pani o pacjentach znajdujących się pod opieką Polskiej Fundacji dla Afryki?
Tak, Fundacja wyprodukowała ten film, by zwrócić uwagę na potrzeby wyspy, a także by poprzez projekcje filmu zebrać środki na pomoc pogorzelcom z Madagaskaru, będącym w zbliżonej sytuacji do historii Leolida.
Czym zajmuje się Fundacja poza pomocą pogorzelcom?
Fundacja zrealizowała w ponad 20 krajach ponad 480 projektów, w tym budowę drugiego już szpitala na Madagaskarze. Najchętniej wspieramy takie inicjatywy, które dają możliwość zapewnienia lokalnym społecznościom samowystarczalności zarówno żywnościowej, jak i ekonomicznej. Przykłady to gospodarstwo dla domu sierot w Mahajanga czy liczne hodowle lub małe przedsiębiorstwa produkcyjne. Fundacja finansuje również studnie, szkoły, przychodnie oraz inne projekty medyczne, np. w obszarach dotkniętych trądem, który wciąż jest obecny na wyspie. Poprzez działalność edukacyjną staramy się obalać stereotypy dotyczące Afryki.
Jakie to stereotypy?
Choćby ten najbardziej popularny i najbardziej dotkliwy, czyli że Afryka to safari i bieda. To bardzo zróżnicowany kontynent, w poszczególnych krajach sytuacja jest inna. My oczywiście interweniujemy w najbiedniejszych miejscach, ale nie wszystkie takimi są. To ogromny kontynent, o ogromnym potencjale, którym głównie są ludzie – tacy jak Leolid, bardzo zdeterminowani, by się uczyć i pracować. Madagaskar, jak wiele innych krajów Afryki, ma bardzo młodą populację. Średnia wieku to 24 lata (dla porównania w Polsce: 43 lata). To mieszkańcy Afryki są potencjałem tego kontynentu. Dlatego nasz nacisk na wspieranie tamtejszych projektów w kierunku samowystarczalności. Nie wysyłamy kontenerów pełnych gotowych produktów, ale dajemy edukację i możliwości, by je tam wyprodukować. Tworzymy miejsca pracy.
Ludzie zdobywają wiedzę i doświadczenie, by samemu coś zmienić i pociągnąć za sobą innych. Dlatego Leolid w końcówce filmu przekazuje miskę – pierwszą rzecz, jaką dostał w szkole i symbol swojej edukacji – kolejnej osobie: dziewczynce, by i ona poszła do szkoły.
Gdzie będzie można zobaczyć film „Naprawdę daleko”?
Zorganizowaliśmy serię bezpłatnych pokazów specjalnych z udziałem bohatera i twórców. Zapraszamy w maju do Białegostoku, Krakowa, Warszawy, Lublina, Skarżyska-Kamienne, Poznania i Bydgoszczy. Szczegóły i bezpłatne bilety znajdują się na stronie www.pomocafryce.pl/film
Zapraszam Państwa serdecznie!
Dziękujemy za rozmowę!