Bruce Willis cierpi na otępienie czołowo-skroniowe. Jak objawia się choroba?

Nowe informacje o stanie zdrowia hollywoodzkiego aktora przekazali jego bliscy za pośrednictwem mediów społecznościowych. Wskazali, że to „ulga, że w końcu postawiono jasną diagnozę”.

Na co chory jest Bruce Willis?

Wiosną ubiegłego roku u 67-letniego aktora zdiagnozowano afazję, która wpłynęła na jego trudności z mową. Stan zdrowia aktora szybko się jednak pogarszał i – jak podała teraz jego rodzina – w końcu udało się postawić diagnozę. Bruce Willis chory jest na otępienie czołowo-skroniowe – to najczęstsza forma demencji u osób poniżej 60. roku życia. Jego bliscy podziękowali też w oświadczeniu za „ogrom miłości”, jaki otrzymali od wszystkich w tym trudnym czasie.

"Dzisiaj nie ma lekarstwa na tę chorobę, mamy nadzieję, że w najbliższych latach to się zmieni" – czytamy w oświadczeniu. "Bruce zawsze wierzył w sens używania własnego głosu do tego, by pomagać innym i podnosić świadomość na temat ważnych kwestii – zarówno w sferze publicznej jak i prywatnej. W naszych sercach wiemy, że gdyby mógł, to dzisiaj chciałby zwrócić uwagę na tych, którzy walczą z tą wyniszczającą chorobą i na to, jak wyniszczająco wpływa ona na całe rodziny" – podali bliscy aktora.

Oświadczenie podpisane zostało przez żonę Bruce'a Willisa Emmę Heming, z którą ma dwie córki, oraz jego byłą żonę Demi Moore i ich trzy córki.

Otępienie czołowo-skroniowe – jakie są objawy choroby?

U pacjentów pojawiają się zaburzenia zachowania i zaburzenia psychiczne. Polegają one np. na zaniedbywaniu higieny osobistej, nadmiernej aktywności psychoruchowej oraz na utracie umiejętności utrzymywania kontaktów międzyludzkich. Pacjenci z otępieniem czołowo-skroniowym mogą prezentować prowokacyjne zachowania seksualne, oprócz tego pojawiać się mogą u nich różne kompulsje. Mogą mieć trudności trudności ze skupieniem uwagi, a także wykazywać nadmierną impulsywność. W przypadku zaburzeń psychicznych, dominującymi u pacjentów z otępieniem czołowo-skroniowym są zaburzenia afektywne oraz zaburzenia lękowe.

Drugim, mniej częstym podtypem otępienia zaliczanym do spektrum zaburzeń z grupy otępień czołowo-skroniowych, jest pierwotna postępująca afazja. W jej przypadku głównym problemem są zaburzenia mowy pacjentów. Chorzy mogą często się zacinać w trakcie mówienia, możliwość swobodnego tworzenia wypowiedzi jest u nich wyraźnie utrudniona.

Trzecią postacią zaburzeń, związanych z procesami degeneracyjnymi w obrębie płatów skroniowych i czołowych mózgu, jest otępienie semantyczne. W jego przebiegu dochodzi do wystąpienia objawów z dwóch zasadniczych grup: pierwsze dolegliwości dotyczą mówienia, inne z kolei związane są z agnozją. Pacjenci z otępieniem semantycznym mogą nawet mówić bardzo dużo, jednak trudne bywa zrozumienie sensu ich wypowiedzi.

Ze względu na nieodwracalne uszkodzenie komórek nerwowych, do którego dochodzi w otępieniu czołowo-skroniowym nie jest możliwe całkowite wyleczenie choroby.